Assalamualaikum
Ika cukup terkilan dengan perangai haidi sekarang ni.
Sebelum ika pegi bahas, die tak cari ika pun, utk wish ke, bagi semangat ke. Tapi, ika pula yg kene pegi cari die, bagi tau yg ika dah nak pegi bertanding.
Balik bahas dah petang, so, xjumpe die. Tak pe lah tu, faham.
Esok pagi pula, hancur harapan. Kite datang awal nak jumpe die, tunggu die dalam kelas, tapi? Tak datang pun.
Petang tu balik pukul 5 ptg sbb ade latihan bahas dn tunggu adq main bola. Time tu, baru die datang, tanye kite, bahas mcm mane? Kenape tak nak tanye hari isnin depan je?
Pagi jumaat, pukul 6.35 pagi, ika dah sampai sekolah. Harapan yg same, die keluar dn jumpe ika. Tapi? Hanya angan angan.
Seharian, die tak cari ika, xbercakap dengan ika, xwish or bagi semangat pun utk pertandingan separuh akhir dn akhir esok. Sikit pun die x cakap ape2.
Ya Allah, terase nye hati ni dengan perangai die sekarang. Hanya alasan, sibuk.
Awak, saya punya subject 9 tau, setiap hari saya balik lmbat, ada kelas tambahan, nota2 banyak kene buat, pengawas, hw lagi, tuisyen lagi, bahas lagi. Tak pernah pun sye ckp dekat awak, sye sibuk. Sebab ape? Sebab sye nak jage hati awak, parents saye, parents awak. Hari2 sye cari awak, biar lah awak dalam kelas sekali pun, sye dtg kelas awak, cari awak. Sye datang awal2 pagi kat sekolah sbb nak jumpe awak, sebab sye ingat janji2 sye. Sye tak kan memungkiri janji.
Saye tahu, kite sekarang ni, hanye sahabat. Kalau ini yg awak nak, yg awak minta, sye boleh buat. Sye tak kan cari awak lagi lepas ni, biar sye buat hala tuju sye sendiri.
Terkilan dan terase hati ni, bila orang yg kite sayang, org yg kite percaye, org yg selalu bagi kite semangat, tetibe die tak datang, die tak wish dn xbagi semangat pun utk pertandingan esok. Tapi, mama die yang wish dn bagi semangat utk esok. Sekurang kurang nya ade note wish good luck pun dah cukup, satu perkataan wish dn semangat pn xde dari mulut die. Terase hati ni ya Allah.
Ika cukup terkilan dengan perangai haidi sekarang ni.
Sebelum ika pegi bahas, die tak cari ika pun, utk wish ke, bagi semangat ke. Tapi, ika pula yg kene pegi cari die, bagi tau yg ika dah nak pegi bertanding.
Balik bahas dah petang, so, xjumpe die. Tak pe lah tu, faham.
Esok pagi pula, hancur harapan. Kite datang awal nak jumpe die, tunggu die dalam kelas, tapi? Tak datang pun.
Petang tu balik pukul 5 ptg sbb ade latihan bahas dn tunggu adq main bola. Time tu, baru die datang, tanye kite, bahas mcm mane? Kenape tak nak tanye hari isnin depan je?
Pagi jumaat, pukul 6.35 pagi, ika dah sampai sekolah. Harapan yg same, die keluar dn jumpe ika. Tapi? Hanya angan angan.
Seharian, die tak cari ika, xbercakap dengan ika, xwish or bagi semangat pun utk pertandingan separuh akhir dn akhir esok. Sikit pun die x cakap ape2.
Ya Allah, terase nye hati ni dengan perangai die sekarang. Hanya alasan, sibuk.
Awak, saya punya subject 9 tau, setiap hari saya balik lmbat, ada kelas tambahan, nota2 banyak kene buat, pengawas, hw lagi, tuisyen lagi, bahas lagi. Tak pernah pun sye ckp dekat awak, sye sibuk. Sebab ape? Sebab sye nak jage hati awak, parents saye, parents awak. Hari2 sye cari awak, biar lah awak dalam kelas sekali pun, sye dtg kelas awak, cari awak. Sye datang awal2 pagi kat sekolah sbb nak jumpe awak, sebab sye ingat janji2 sye. Sye tak kan memungkiri janji.
Saye tahu, kite sekarang ni, hanye sahabat. Kalau ini yg awak nak, yg awak minta, sye boleh buat. Sye tak kan cari awak lagi lepas ni, biar sye buat hala tuju sye sendiri.
Terkilan dan terase hati ni, bila orang yg kite sayang, org yg kite percaye, org yg selalu bagi kite semangat, tetibe die tak datang, die tak wish dn xbagi semangat pun utk pertandingan esok. Tapi, mama die yang wish dn bagi semangat utk esok. Sekurang kurang nya ade note wish good luck pun dah cukup, satu perkataan wish dn semangat pn xde dari mulut die. Terase hati ni ya Allah.
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment